Na ostatnich kilometrach półżywi ludzie odrywali mięso od kości zabitych towarzyszy, by wlec się dalej przez najstraszniejszą pustynię Arktyki, wyspę Króla Williama na północy Kanady. Była wiosna 1848 roku.

Tubylcy do dzisiaj opowiadają o przerażających zjawach, które myśliwi spotkali owego roku. O wychudzonych białych ludziach z twarzami naznaczonymi chorobą i czerniejącymi jamami ustnymi od szkorbutu. Mówią o grupce, która ostatkiem sił ciągnęła po ziemi wielką łódź i sanie.