W 1994 r. Didier Queloz był doktorantem na Uniwersytecie Genewskim. Przygotowując pracę pod kierunkiem astrofizyka Michela Mayora, dokonał odkrycia, które zrewolucjonizowało nasze rozumienie wszechświata. Młody fizyk badał ruchy gwiazd, wykorzystując teleskopy zwierciadlane w Observatoire de Haute-Provence (OHP) w południowo-wschodniej Francji. Pewnego dnia zauważył, że światło jednej z nich okresowo przygasa. Mogło to oznaczać, że jakieś niewidoczne ciało niebieskie wywiera wpływ grawitacyjny na tę gwiazdę, zwaną 51 Pegasi i znajdującą się około 51 lat świetlnych od Słońca.