Nigdy nie zdarzyło się jeszcze, żeby mowa przodków przetrwała w diasporze jako żywy język. Hebrajski „zamarł” w II wieku po Chrystusie, gdy jego ostatni użytkownicy zostali ogniem i mieczem rozpędzeni na cztery strony świata. Słownictwo hebrajskie wówczas zakrzepło i przez 1800 lat język ten był używany tylko do studiów biblijnych. Według językoznawców nie ma w tym nic dziwnego. Gdy ludzie są zmuszeni opuścić ojczyznę, na wygnaniu oczywiście wciąż posługują się rodzimym językiem.