Hutnik liczył ciała wywlekane dwójkami albo trójkami ze szpitala, które ładowano do karawanów i wywożono. Każdy worek oznaczał, że zwolniło się jedno łóżko, czyli jest nowa szansa na to, że jego ojciec przeżyje. Yang – bo tak nazywał się hutnik – spał w swoim samochodzie pod szpitalem od dwóch dni. W tym czasie jego ojciec zawinięty w koc trząsł się na ławce na oddziale ratunkowym i ze świstem wciągał do płuc tlen z butli. Miał dodatni test na obecność koronawirusa, ale dla staruszka nie było łóżek.