Przez ponad sto lat Dabik był zapomnianą przez świat mieściną w północnej Syrii, kropką na rozległej rolniczej równinie ciągnącej się od irackiej pustyni po granicę z Turcją. Podniszczona tabliczka przy wjeździe do miejscowości informowała, że mieszkają tu cztery tysiące osób, z których większość wyjechała przed 2013 r. z braku pracy. Później doszło jeszcze powstanie.

Przez pierwsze trzy lata wojny w Syrii każdy samochód na uliczkach Dabiku budził sensację wśród dzieci, które goniły za nim, gubiąc po drodze ściskane pod pazuchą koty i kurczaki.