Już nie jest tak ruchliwa, jak dawniej. Nie jest jej łatwo wspinać się na drzewa i bujać na gałęziach. Cóż, ma około 60 lat, może nieco więcej, nie jest pewna. Marina Chapman twierdzi, że dorastała z małpami w kolumbijskiej dżungli. Jadła owoce i korzonki, spała w dziuplach, chodziła na czworaka. Gdy znaleźli ją myśliwi, nie pamiętała już języka. Dopiero wtedy życie dało się jej we znaki.

To nieprawdopodobna historia. Spisana w książce „The Girl With No Name” (Dziewczyna bez imienia) z pewnością daje powód do wielu pytań co do autentyzmu i pamięci.