Wiatr hula na pustym parkingu przed przysadzistym budynkiem karawanseraju z XIV w. Jego podmuchy wzbijają tumany żółtego pyłu, który zasnuwa krystaliczne górskie powietrze na przełęczy Sulema, na wysokości ponad 2300 m n.p.m. W położonej w oddali dolinie majaczą sylwetki topoli, kamiennych domów i zabudowań tak niziutkich, że górują nad nimi nawet jasne stogi siana.

O czym śnili członkowie średniowiecznych karawan, stając na popas w tym miejscu – na skraju górskiej przełęczy, którą już pierwsze zimowe śniegi odcinały od świata na wiele miesięcy?