James Cromitie był człowiekiem skłonnym do przechwałek. Zawsze miał w zanadrzu wiele wyssanych z palca historii o swoich niezwykłych wyczynach (np. o tym, jak ostrzelał posterunek policji granatami dymnymi) i potrafił godzinami narzekać na Żydów. Miał też wiele życiowych zmartwień. Nie wiedział, jak przekonać żonę, że nie sypia z innymi kobietami, z czego zapłacić za mieszkanie, jak znaleźć porządną pracę. Ten 45-latek miał na karku wyrok za sprzedawanie kokainy i utrzymywał się z pracy w magazynie sieci Walmart, ale marzył o czymś więcej.