Na co dzień zakładamy, że to, co widzimy i słyszymy, smaki i tekstury, wiernie oddaje rzeczywistość. Wystarczy się jednak głębiej zastanowić, by uświadomić sobie, że to tylko najlepsze możliwe domysły mózgu na temat świata: rodzaj wewnętrznej symulacji rzeczywistości. Nadal jednak liczymy na to, że nasza symulacja jest w miarę przyzwoita. W końcu gdybyśmy żyli w chmurach, to czy ewolucja już dawno by się z naszym gatunkiem nie rozprawiła? Być może prawdziwa rzeczywistość pozostaje na zawsze poza naszym zasięgiem, ale przecież zmysły muszą dawać nam przynajmniej podstawę do domysłów na temat jej faktycznego kształtu, prawda?