Dziewiętnaście lat temu wyreżyserował pan „Iwonę, księżniczkę Burgunda” w Starym Teatrze w Krakowie. Potem pracował nad inscenizacjami sztuk Sarah Kane, Szekspira, Pasoliniego, Masłowskiej, Cassavetesa. Każda pańska realizacja była ważnym wydarzeniem w życiu teatralnym Polski i Europy. O czym chce pan powiedzieć w teatrze dziś?
Grzegorz Jarzyna: W Polsce nie wracałbym już do Gombrowicza. Są ciekawsze sztuki, których jeszcze nie reżyserowałem.