Pierwszy obraz pokazuje go jako wysokiego i szczupłego mnicha, z tonsurą i w habicie. Jest rok 1520, w którym ukazały się jedne z jego najważniejszych pism. Odważnie spogląda na świat, prawie jak wojownik. Wie, że nie ma już odwrotu. Bóg jest po jego stronie. Na drugim obrazie mamy Marcina Lutra jako dostojnika o zmęczonych oczach w nalanej twarzy. Jest potężny – to widać po jego postaci, po mowie ciała. Wciąż ma pewność, że Bóg jest po jego stronie.