Mieszkaniec niewielkiej syberyjskiej wsi własnoręcznie zbudował cerkiew ze śniegu. W najbliższej okolicy nie było bowiem żadnego miejsca kultu. Ludzie musieli jeździć kilkadziesiąt kilometrów aż do Omska. Gdy więc zaczęły spadać pierwsze płatki białego puchu, Aleksandr kreślił plany śnieżnej budowli; a kiedy sypało już na całego, zabrał się do roboty. Pracował przez dwa miesiące, nawet przy minus 30 stopniach. Uwieńczył dzieło wieżą i wielkim krzyżem. Świątynia mieści zaledwie kilka osób, ale dotychczas nikt nie skarżył się na ciasnotę.