Ostatni raz myślałem o heroinie wczoraj. Moja kobieta powiedziała, że zaszła w ciążę, a dziecko nie jest moje. Musiałem natychmiast coś zrobić. Włączyłem w samochodzie płytę Morrisseya, by znaleźć ujście dla fali frustracji, i krążyłem bez celu po wzgórzach neurotycznego Hollywood. Wąskie uliczki i ciasne zakręty doskonale odzwierciedlały bieg moich myśli, które zapętlały się albo kończyły w ślepych zaułkach. Czułem wzbierający smutek, nie wiedziałem już, gdzie kończę się ja, a gdzie zaczyna się ból.