Lęk przed śmiercią był w tamtych wiekach czymś powszechnym za sprawą nieustannych wojen, napadów, epidemii oraz klęsk głodu. Człowiek średniowiecza żył średnio tylko 25–35 lat, a w okresach zarazy średnia ta spadała nawet do lat 17. W wielu rodzinach śmierć była stałą towarzyszką życia, w czym miała udział olbrzymia śmiertelności niemowląt i małych dzieci. Stąd też motyw śmierci musiał przeniknąć do ówczesnej sztuki, która w średniowieczu miała charakter przede wszystkim sakralny. Wizerunki Sądu Ostatecznego (np.