Gapie stojący na chodniku wyciągają ręce do biegaczy. Duża część z nich to uczniowie w mundurkach, z czerwonymi chustami zawiązanymi pod szyją. Trafił się też jakiś staruszek, który uśmiecha się szeroko, prezentując dziurawe uzębienie. A także urzędnik w nijakim szarym garniturze z wizerunkiem „wiecznego prezydenta” Kim Ir Sena wpiętym w klapę. Nikt nie krzyczy ani nie wiwatuje – słychać tylko tupot butów na asfalcie. Maratończycy przesuwają się niespiesznie wzdłuż szpaleru, przybijając piątki z widzami.