Z dawnymi dobrymi czasami kojarzy nam się wspólne spożywanie posiłków w dużym gronie, mieszczańskie szczęście przy stole z jedzeniem. Czy tak rzeczywiście było?
Uwe Spiekermann: Nie, rzeczywistość wyglądała bowiem – i wygląda – inaczej. Posiłki zjadamy często samotnie. To w zasadzie odpowiada też ludzkiej naturze.

Nie ma nic bardziej asocjalnego niż jedzenie: zwierzę siedzi przed swoją zdobyczą. Nikt inny nie może dostać tego, co jem.