Kiedy na niebie wschodzi jutrzenka, Josue stoi już po kolana w wodzie. Rzeczka Guaire przepływająca przez Caracas jest jego stałym miejscem pracy. Właściwie jest to raczej brudny, cuchnący ściek. Brodząc w mętnej wodzie, Josue nie jest nawet w stanie dostrzec swoich wychudzonych łydek. – Nazywają nas górnikami – opowiada ze śmiechem smagły dziewiętnastolatek, którego zagadnął Benjamin Delille, reporter francuskiego dwutygodnika „Society”.

Josue i jego koledzy zajmują się bowiem wydobyciem.