Odległy już, radziecki komunizm osiągał sukcesy siedemdziesiąt lat temu, kiedy po wojnie odbudowano miasta i dokonano wielkich przedsięwzięć infrastrukturalnych. Wskaźniki wzrostu gospodarczego były ponadprzeciętne. Wkrótce jednak centralne planowanie z jego porządkiem administracyjnym zderzyło się z potrzebami konsumpcyjnymi społeczeństwa. Towarzyszyło temu ograniczenie podaży artykułów, co sprzyjało rozkwitowi korupcji, zwłaszcza pośród biurokratycznych elit dysponujących władzą absolutną. Polityczna partycypacja społeczeństwa została zredukowana do minimum, co stało się – wg naukowca tej miary co Sacharow – czynnikiem stagnacji gospodarczej.