W głowie się nie mieści, co tam u nich odchodzi, znowu z samego rana, tuż po wpół do piątej. Trach! Bach! Bum! Taranem w drzwi! Zamki puszczają z hukiem, wszędzie pełno policji. Mama pyta, dlaczego nie zadzwonili; właściciel mieszkania pewnie znowu się będzie pieklił, że drzwi zniszczone – to u nich, Al-Zeinów z berlińskiej dzielnicy Neukölln, przecież nie pierwszyzna. Protokół przeszukania, notatka o zachowaniu dwóch synów, lat sześć i jedenaście: „Dzieci nie sprawiały wrażenia przestraszonych, obaj chłopcy uśmiechali się szyderczo”.