Gdy kwietniowe wybory parlamentarne w Izraelu nie przyniosły rozstrzygnięcia, na wrzesień zarządzono nową elekcję, która wreszcie miała dać Beniaminowi Netanjahu upragnioną, pewną większość w 120-osobowym Knesecie. Premier postawił wszystko na jedną kartę: poprowadził ostrą, brutalną kampanię, atakując przede wszystkim Palestyńczyków i arabskich obywateli Izraela. Jednych i drugich określił mianem niebezpiecznych terrorystów, zapowiedział odebranie im praw i aneksje okupowanych terytoriów. Bez oporów grał na najgłębszych izraelskich lękach, szukał sojuszy i wyborców na skrajnej prawicy oraz wśród religijnych fundamentalistów.