W starym senegalskim portowym mieście Saint-Louis dwanaście kobiet schodzi ze spalonej słońcem ulicy przez drzwi przesłonięte różowym jedwabiem do mrocznego pomieszczenia. Witają się, a później jedna po drugiej opowiadają swoje historie. Wspominają mężów, synów i braci, których niedawno zabrało morze. Wyciągają telefony komórkowe; pokazują zdjęcia, na których utrwalone są ostatnie chwile, gdy mężczyźni trzymali na rękach dzieci, całowali swoje rodziny. – Pomagał mi w życiu każdego dnia i troszczył się o mnie – mówi 51-letnia Sina Ndiaye o swoim 19-letnim synu, Omarze.