Paperboy Prince wchodzi do swojej Love Gallery na Brooklynie jak na scenę. Z rozmachem otwiera drzwi i staje – w różowym płaszczu w czarne ciapki i w nakryciu głowy, w którym wygląda, jakby z głowy wyrastały mu niebieskie, zielone i czerwone węże. Jest niczym hybryda dziwacznie umaszczonego lamparta i kolorowej meduzy. – Co mówi zegar? – wykrzykuje od progu. – Że teraz czas na nas! – odpowiada z miejsca Briana Calderón Navarro, która prowadzi w sklepie interesy. Wszyscy wołają na nią Bri.