O czym myśli ojciec Justyn, gdy rytmiczne uderzenia młotka w podwieszoną deskę budzą go na poranną modlitwę? Czy kiedy zrywa się przed świtem, a potem zaspany przemierza klasztorne korytarze, podkasując czarny habit, w jego głowie kołacze myśl o niemożliwej misji, jaką mu powierzono? Dawni skrybowie, kreślący litery na wołowej skórze, bynajmniej nie zakładali, że ich rękopisy będą trwać na wieki wieków. Ząb czasu nadgryza wszystko, a pergaminy upstrzone inkaustem są dla niego wyjątkowo łatwym kąskiem.