Pierwszy raz Fritz Rumler spotkał Warhola 50 lat temu z okazji niemieckiej premiery jego filmu „Trash”. Wówczas legenda popartu wydała mu się „niezwykle blada, słaba i nieśmiała”. Wszystko, co artysta widział podczas wspólnego spaceru, kwitował cichutkim „łał” lub „wspaniałe” i delikatnym uśmiechem. Tak zareagował zarówno na katedrę w Kolonii, jak i na hamburgera zjedzonego w bocznej uliczce. Wszystko miało swój urok, przynajmniej w oczach tego „prastarego chłopaka”.