W XVIII wieku po Europie krążyły broszurki, w których opisywano przerażające przypadki ludzi uznanych za zmarłych na podstawie ustania akcji serca czy braku oddechu. Grzebano ich zgodnie z obrządkiem, a w zamkniętej trumnie odzyskiwali przytomność, lecz nie byli w stanie się wyratować. Obawa przed tym gotyckim koszmarem towarzyszyła ludziom również w następnym stuleciu. Edgar Allan Poe wykorzystał ten wątek w opowiadaniu „Przedwczesny pogrzeb” z 1844 roku. Bohater cierpiący na powtarzające się ataki katalepsji jest owładnięty strachem przed pochowaniem żywcem.