Gotując ryż i kukurydzę dla turystów, Alicia kontemplowała wieczne śniegi w Andach i słońce chowające się za szczytami. – Stary, powiedz mi wreszcie, co tam jest na tej górze? Jakaś ostra impreza? Alpiniści schodzący z gór szczerzą zęby, jakby się czegoś naćpali. Ja też chcę się wspinać, zabierz mnie! – prosiła. Tak długo wierciła Augustínowi dziurę w brzuchu, aż wreszcie uległ. Był przy tym pewien, że żona poradzi sobie w drodze na szczyt. Ta kobieta to urodzona wojowniczka, uosobienie sił natury.