Jesienią zeszłego roku Michel Houellebecq, enfant terrible francuskiej literatury, zdołał po raz kolejny zaszokować opinię publiczną przyzwyczajoną już do jego ksenofobicznych i mizoginicznych wypowiedzi, sugerując, że „rdzenni” Francuzi zaczną wkrótce „podkładać bomby i strzelać w meczetach i kawiarniach odwiedzanych przez muzułmanów”. Na głowę prowokatora posypały się gromy, nawet część skrajnej prawicy uznała, że posunął się za daleko.

Mniej więcej w tym samym czasie, podczas pewnego obiadu w Paryżu z holenderskim twórcą eksperymentalnych filmów Stefanem Ruitenbeekiem żona pisarza zaproponowała, żeby panowie nakręcili wspólnie film erotyczny, co pomogłoby „przezwyciężyć jego przygnębienie”.