Trudno byłoby ją przeoczyć, spacerując w wąskich zaułkach Mea Szearim, jednej z najstarszych dzielnic w Jerozolimie. Wątła postać spowita w czerń, jakby zabłąkana w tej dzielnicy zamieszkanej głównie przez charedim, ortodoksyjnych Żydów. Jednak ta kobieta osłonięta od stóp do głów, tak że nie widać nawet jej oczu, nie jest muzułmanką. Przed chwilą wyszła ze sztibłu – niewielkiej bóżnicy, z której dobiegają modlitewne śpiewy. Teraz przemierza spiesznym krokiem wąskie, kręte chodniki. Wreszcie znika w drzwiach starego odrapanego budynku.