Z tą mapą świata jest coś nie tak. Majestatycznie wielka, wisi w Sali Błękitnej ministerstwa spraw zagranicznych w Pekinie nad podium z dwiema czerwonymi flagami. Europa – jakby zgnieciona – leży w lewym górnym rogu, pod nią znacznie łatwiej rozpoznawalna Afryka. Ameryka, w zachodnich atlasach zawsze po lewej, leży na prawym krańcu, hen na wschodzie. Centrum mapy to pustka Pacyfiku. Tuż obok jednak, wystające jak potężny brzuch z ogromnego eurazjatyckiego lądu, leżą Chiny, Państwo Środka.