Dlaczego w sierpniu 1960 r. młody student Politechniki Warszawskiej – z oficjalnym ówczesnym przydziałem pięciu dolarów – ruszył do Francji? Bo niedługo wcześniej, jako student mechaniki, a przy tym miłośnik samochodów, zobaczył na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie zaparkowanego citroena DS 19. – Nacisnąłem karoserię. Lekko się zapadła i powoli wstawała – opowiada o samochodzie, który Francuzi nazywali „de-es”, co brzmi jak déesse – bogini.