Zardzewiały rower skrzypi ze starości. Po niewyasfaltowanej drodze prowadzi go niewysoki mężczyzna o wyniszczonej twarzy. Na rowerze siedzi trzech kilkuletnich smyków. Troje nieco starszych dzieci idzie obok ojca i młodszych braci. Wszyscy mają na nogach tanie, plastikowe klapki, zupełnie nienadające się do długiej drogi. Gruba kobieta, matka rodziny, maszeruje ciężko, prowadzi przed sobą wózek. W wózku, przykryty dziecięcym kocykiem, leży stary komputer. Kilka niewielkich plecaków, podróżna torba, to cały dobytek tych ludzi.