W czasie II wojny światowej Astrid Lindgren jeszcze nie była znaną pisarką. Prowadziła życie typowej przedstawicielki klasy średniej, wychowywała dwoje dzieci i pracowała dla szwedzkiego wywiadu jako cenzorka korespondencji. W 2013 roku przypadkiem znaleziono jej dziennik z czasów wojny, na który składają się 22 zeszyty. W przeciwieństwie do większości swoich sąsiadów doskonale orientowała się w sytuacji na świecie i cierpiała z powodu nieszczęść, jakie spadają na ludzi w ogarniętej wojną Europie.