W odrapanym pokoju czuć zapach potu i brudnych skarpetek. Dwaj młodzi mężczyźni spędzili całą noc na sąsiednich łóżkach, rozmawiając i przegryzając ciasteczka. Nie mogą się już doczekać, kiedy Ukraińcy podstawią minibusa i zawiozą ich do bazy oddalonej o kilka kilometrów.

To dziwne, że ci dwaj dostali wspólny przydział. Jeden z nich jest rosły, szeroki w barach i śmieje się tubalnym głosem. Przed przyjazdem do Lwowa wykonywał w Niemczech „durną robotę”, którą rzucił bez żalu.