Zaczęło się od współpracy z Izraelem. Rozkwitała ona od lat 90. aż do maja 2010 roku, gdy Ankara nieoczekiwanie zamroziła relacje dwustronne. Pretekstem był atak izraelskich komandosów na turecki statek Mavi Marmara z pomocą humanitarną dla strefy Gazy. Zanim do tego doszło, Turcy zdążyli kupić od Izraelczyków zaawansowane drony Heron 1 i amunicję krążącą Harpy 1. Tym transakcjom towarzyszył transfer technologii na dużą skalę. Dysponując wiedzą o produkcji dronów, Ankara mogła uniezależnić się od dostawców i rozwijać własny program zbrojeniowy.