Ten sam sen powraca każdej nocy. Liana Mczedlidze jest w swojej wiosce. Oporządza zwierzęta gospodarskie albo zbiera drewno i grzyby w pobliskim lesie. Tę wioskę musiała opuścić w sierpniu 2008 roku. Gdy zaczął się rosyjski ostrzał, sąsiad podjechał białą furgonetką, w której członkowie czterech rodzin siedzieli ściśnięci jak śledzie. Znalazło się jednak miejsce dla Liany, jej męża, dwójki dzieci i trojga wnuków. Mieli tylko dziesięć minut na to, aby się spakować. W Cheiti pozostawili cały dobytek.