Bernard Arnault zawsze chciał wygrywać i być pierwszy we wszystkim. W szkole musiał mieć najlepsze stopnie. Postanowił zdawać na piekielnie trudne studia, choć i bez tego otrzymałby posadę w rodzinnej firmie.

Za młodu nauczył się grać na pianinie, lecz zrezygnował z muzykowania, gdy zdał sobie sprawę, że nie będzie wirtuozem.

I tylko od czasu do czasu zagra sonatę na instrumencie, który kazał sobie wstawić do biura.

Nie chodzi tylko o wygórowane ambicje.