Leży w ciemnym pokoju od ponad 500 dni. Na oczach ma przepaskę, która chroni ją przed resztkami docierającego światła. Zatyczki do uszu tłumią hałas. Milena Hermisson nie siada, nie czyta, nie rozmawia, nie wygląda przez okno. Leży na plecach, wciąż w tej samej pozycji. Jest tak słaba, że nie może już podnieść rąk. Jej posiłki to purée z warzyw, owoców i ryb, podawane w kubkach niekapkach. Jej głos zniknął prawie całkowicie. Komunikuje się za pomocą sygnałów dłonią, krótkich dźwięków i liter, które rysuje palcem na prześcieradle.