Nie nazywajmy ich operami mydlanymi. Tureckie produkcje telewizyjne to nie opery mydlane ani telenowele, ale też nie seriale historyczne. To zupełnie nowy rodzaj fabuły, tzw. dizi – mówi Arzu Öztürkmen, wykładowczyni historii na Uniwersytecie Boğaziçi w Stambule. Ten gatunek, który dopiero powstaje, charakteryzują swoista narracja, sposób wykorzystania przestrzeni i własne ścieżki dźwiękowe. Seriale dizi są już bardzo popularne.

Dickens i Brontë w jednym

Jeśli chodzi o globalną dystrybucję programów telewizyjnych, Turcja zajmuje drugie miejsce na świecie, za Stanami Zjednoczonymi, znajdując ogromną widownię w Rosji, w Chinach, w Korei i Ameryce Łacińskiej.