Nareszcie Fatmi stoi z nogami w morzu. Uderzają w nią małe fale, na powierzchni wody pojawia się piana. Jej długi płaszcz robi się całkiem mokry. Z początku tylko na spodzie, potem wilgoć posuwa się coraz wyżej. Ahmed, mąż Fatmi, odważył się wejść znacznie głębiej. Trzyma w ramionach ich syna Jamena, zanurza go w wodzie aż po brzuch. Mały pluska się wesoło. Fatmi macha w ich stronę. Patrzy wokół siebie – gdziekolwiek spojrzy, wszędzie błękit morza. Czuje jego dotyk, zapach, słyszy jego szum.