Z rakietowego kryzysu kubańskiego Stany Zjednoczone i Związek Radziecki wyciągnęły ten sam wniosek: że muszą znaleźć lepszy sposób szybkiej łączności między sobą. Sam pomysł nie był nowy – sposobu jej udoskonalenia szukano już wcześniej, zwłaszcza po śmierci Stalina w 1953 r. Kryzys kubański przyspieszył praktyczne działania.

Mimo zimnej wojny i ostrej konfrontacji oba supermocarstwa były zainteresowane obniżeniem ryzyka kolejnych napięć. Podnieść słuchawkę i zadzwonić do prezydenta lub I sekretarza – to wydawało się świetnym pomysłem, ale nie było wówczas takiej technologii.