Mark Zuckerberg jest dobrym chłopakiem, który chciał być zły albo przynajmniej trochę niegrzeczny. Bohaterami jego dzieciństwa byli pierwsi hakerzy – nie złodzieje danych ani cyberterroryści. Idole Zuckerberga po prostu mieli w nosie zasady i tych, którzy je ustalają. Byli technologicznymi wirtuozami, nieskończenie pomysłowymi kowbojami wśród nerdów, uwolnili się od schematów myślowych. W latach 60. i 70., siedząc w pracowniach MIT, łamali wszystkie reguły, które nie pozwalały im tworzyć takich cudów wczesnej informatyki, jak pierwsze gry komputerowe albo edytory tekstu.